The Foundry is een Brits letterbedrijf dat de Nederlandse typograaf Wim Crouwel heeft gevraagd enkele nieuwe letters te ontwerpen. Het resultaat is net gepubliceerd: de Architype Ingenieur. In een al bestaande architype serie van The Foundry met onder meer de Crouwel, de Konstrukt en de Solid. De Ingenieur is een prachtige letter in drie diktes en een ‘dot’versie. Hij is geïnspireerd op de letters die Crouwel in de jaren vijftig – sterk beïnvloed door de Zwitsers grafici, gebruikte voor zijn catalogi en posters. De dot-versie is een matrix letters, opgebouwd uit puntjes uds. Er is ook de Architype Vierkant, die lijkt een makkelijker leesbare variant van de New Alphabet, de letter waar Crouwel in de jaren zestig de wereld versteld mee deed staan, een letter die geschikt was voor digitaal werk. Meer op DEZEEN.
Naakt-abc van Anthon Beeke in heruitgave
In de jaren zestig ontwierpen Anthon Beeke en Wim Crouwel allebei een geruchtmakende letter. Ze worden nu samen her-uitgegeven.
Beide letterontwerpen zijn historisch, beide zijn internationaal befaamd, gecreëerd in het diepst van de hippiejaren en elk was cruciaal in de carrière van de ontwerper. Voor beide fonts geldt ook, gek genoeg, dat ze feitelijk onbruikbaar zijn als letter. Het New Alphabet van Wim Crouwel uit 1967 – de eerste computerletter – en het naakt-abc (1969) van Anthon Beeke vormen twee uitersten van een tijdsbeeld en verschijnen nu samen in één uitgave.
Het eigenlijke onderwerp van dit losbladige werk is de ontwerper Anthon Beeke (1940), de man die vier decennia terug twaalf blote meisjes in de gymzaal van de Rietveldacademie in Amsterdam in tal van poses neervlijde en ze van bovenaf fotografeerde. Hij modelleerde van hun lichamen een alfabet van louter kapitalen, geënt op een klassiek letterfont: de Baskerville Old Face uit 1768. Continue reading »
Wim Crouwel, duurzame kaalheid
De tentoonstelling begint uitstekend met een reusachtig portret van de vormgever Wim Crouwel (interview HIER), genomen in 1969. Hij staat ten voeten uit voor de camera van Paul Huf in een heel kek spacy gesneden pakje. Het portret ademt ijdelheid, zelfbewustzijn, maar door die astronautensnit ook een enorm vooruitgangsgeloof en moderniteit. En dat is precies waar deze tentoonstelling over gaat. Over moderniteit, tegen de klippen op.
Het Stedelijk is een thuiswedstrijd voor de ontwerper, die er tot in de jaren tachtig de vaste vormgever was. Bijna al het werk komt uit de huiscollectie van het Stedelijk, maar het gekke is dat het idee voor de tentoonstelling niet uit Amsterdam komt, maar uit Londen. Misschien is dat omdat de Britten Crouwel zonder voorbehoud op handen dragen. Terwijl hij in Nederland ook wordt geassocieerd met ijzeren grids en steile ontwerpopvattingen. Continue reading »
