Dit Poetry Pavillion is ontworpen door Martin en Inge Riebeek, een kunstenaarsechtpaar, in opdracht van de gemeente Schiedam. Het is 2 oktober geopend en staat op het stationsplein. Het is volgens de kunstenaars bedoeld voor ‘ontmoetingen’. ‘De eerste ontmoeting met iemand, vergeet je nooit meer.’ In een tijd van het veelvuldige virtuele contact op internet, wilden de kunstenaars een plek voor fysieke ontmoeting maken. Ze zijn geinspireerd door de kersttoespraak van Beatrix uit 2009: “Met virtuele ontmoetingen is die leegte niet te vullen; integendeel, afstanden worden juist vergroot.” Er lopen romantische teksten rondom in het dak en als je het paviljoen betreedt, daalt er een dun watergordijn neer dat privacy voor de ontmoeting biedt. Hier een INTERVIEW met de kunstenaars.
Zoenpaviljoen op station Schiedam
Mels Crouwel over zijn Stedelijk Museum
Hij staat in het vroege Amsterdamse ochtendlicht voor de honkbalpet, de zonneklep of de badkuip – volkse bijnamen voor zijn schepping, die hij zelf niet schuwt. Mels Crouwel (1953) van het bureau Benthem Crouwel is architect van de uitbreiding van het Stedelijk Museum, waar iedereen een mening over lijkt te hebben. Van ‘een monstrum’ in de lezersbrieven van NRC Handelsblad tot aan ‘een nieuw krachtig imago’ op de populaire designwebsite DeZeen.
De plek waar hij staat was vroeger de achterkant van het museum. Het meest ingrijpende dat de architecten met het Stedelijk hebben gedaan, is het gebouw 180 graden draaien. ‘Het stond met zijn kont naar het Museumplein. Dat vonden wij verkeerd.’ Wat Crouwel wilde, was een museum, dat er ook aan de buitenkant eruit ziet als een museum voor hedendaagse kunst, dat een andere oriëntatie heeft op de stad en een eigen voorplein waar van alles kan gebeuren: rijen, performances, opwinding: een verlengde museumzaal. Continue reading »
Opnieuw heeft Nederland een uitstekend paviljoen geleverd voor de architectuur biënnale van Venetië. Bij de opening gisteren van de tweejaarlijkse manifestatie, was er veel lof voor het ontwerp van Petra Blaisse van Inside Outside. Met twee sets bewegende gordijnen van ruim vijf meter hoog, laat ze het interieur van het Rietveldpaviljoen elke anderhalve minuut totaal veranderen.
De biënnale is de grootste internationale publieksmanifestatie voor architectuur. Er is een hoofdtentoonstelling gemaakt door architect David Chipperfield in het Arsenaal, een eeuwenoude scheepswerf van kilometers lengte. En op de zuidoostpunt van de eilandstad presenteren 55 landen zich in eigen paviljoens in het park Giardini. Continue reading »
Huis van Gouda van Jos van Eldonk
Architectuur kan eenvoudig zijn. Als je identiteit zoekt voor een typisch Gouds gebouw is er de keuze uit drie clichés: kaarsen, kaas of stroopwafels. Architect Jos van Eldonk koos voor het laatste. Het Huis van de Stad – het nieuwe gemeentehuis – heeft een gevel van een ruitvormig wafelpatroon, de diagonale banen zijn opgevuld met bruin baksteen, de bijnaam laat zich raden: de stroopwafel.
Het Huis van de Stad is een grote rechte doos van 43 meter hoog aan de ‘verkeerde’ kant – de noordzijde – van het spoor. De historische binnenstad ligt aan de overkant. Het nieuwe ambtenarenkantoor staat strak tegen het spoor aan met zijn kont, de hoofdentree opent zich noordwaarts naar de straat met een grote vide die een forse hap neemt uit het gebouw. Achter die vide gaan de transitruimten van het gebouw schuil, waar de ambtenaren elkaar ontmoeten, traplopen, koffiedrinken en overleggen.
The Foundry is een Brits letterbedrijf dat de Nederlandse typograaf Wim Crouwel heeft gevraagd enkele nieuwe letters te ontwerpen. Het resultaat is net gepubliceerd: de Architype Ingenieur. In een al bestaande architype serie van The Foundry met onder meer de Crouwel, de Konstrukt en de Solid. De Ingenieur is een prachtige letter in drie diktes en een ‘dot’versie. Hij is geïnspireerd op de letters die Crouwel in de jaren vijftig – sterk beïnvloed door de Zwitsers grafici, gebruikte voor zijn catalogi en posters. De dot-versie is een matrix letters, opgebouwd uit puntjes uds. Er is ook de Architype Vierkant, die lijkt een makkelijker leesbare variant van de New Alphabet, de letter waar Crouwel in de jaren zestig de wereld versteld mee deed staan, een letter die geschikt was voor digitaal werk. Meer op DEZEEN.
Gielijn Escher (1945) is een vaste en solitaire waarde in grafisch Nederland. Een notoire posterontwerper, met een grote voorliefde voor het handwerk. Hij ontwierp niet alleen affiches, hij legde er ook een grote verzameling van aan en leidde een tijdlang een eigen plakbedrijf. Over die totale posterliefde gaat de tweetalige monografie Gielijn Escher – Leven voor affiches / Living for Posters, waaraan ook een tentoonstelling is gekoppeld.
Escher komt net na de grote generatie Nederlandse grafici: Wim Crouwel, Jan van Toorn en Dick Elffers, mannen met geboortedata voor de oorlog. Escher respecteert ze, vooral Crouwel. Dat zie je in zijn benadering. Hij is minder formeel en rechtlijnig dan Crouwel, maar deelt diens voorkeur voor de typografische oplossing en gebuikt zelden illustraties of fotografie. Continue reading »
De Japanse architectuuresthetiek is fascinerend voor westerlingen. Deels omdat het modernisme als stijlvorm door architecten als Tadao Ando en Toyo Ito zo betoverend mooi is uitgewerkt. Vaak ook vanwege de gedoseerde mix van nieuw en traditioneel materiaalgebruik. En ook omdat een stad als Tokio zo’n eigenaardig mierennest is waarin dorpse structuur en grootsteedse wolkenkrabbers gebroederlijk naast elkaar lijken te bestaan.
Eigenlijk over al die aspecten van Japanse architectuur gaat het boek van de Nederlandse architecte Cathelijne Nuijsink (35): How to make a Japanese house. Een bondige verkenning van eigentijds wonen op een van de dichtbevolkste plekken ter wereld: Tokio. Met veel fotografie en interviews met drie generaties architecten.
Iedereen wil een brugwachtershuisje
Architectenbureau Space & Matter heeft een plan ontwikkeld voor 28 brugwachtershuisjes die in Amsterdam de komende jaren leeg komen: Sweets. Er moeten hotelkamers in komen. brugwachtershuisjes zijn populair. Er is net de site brugwachtershuisjes.nl opgericht, die op googlemaps bijhoudt waar er huisjes vrijkomen. De huisjes zijn vaak kleine architectonische pareltjes, die een romantisch beeld oproepen. De brugbediening in Nederland wordt steeds verder geautomatiseerd. Waardoor brugwachters – en dus hun huisjes – overbodig worden. ‘Het is de moeite waard ze een nieuw leven te geven’, zegt Marthijn Pool van Space & Matter in een INTERVIEW.
Dit huis van architect Hans van Heeswijk voor Hans van Heeswijk zelf, is een van de nominaties voor de Amsterdamse Architectuur Prijs (AAP) 2012. Tot 9 juni zijn in Arcam de inzendingen te zien. Van Heeswijk bouwde het Rieteilandhuis op IJburg, Amsterdam. Het is een huis dat met de brede gevel op oos-west ligt, De zonzijde is een enorme glazen vide. De oostkant een wand van geperformeerd aluminium. Van Heeswijk ontwierp veel details – deurklinken, kozijngrendels en een keukenblok – zelf. Lees HIER de recensie.
Topambtenaar in vijfde Biënnale
Project Hollandstad van architectuurstudenten uit Tilburg voor Smart Cities
Ongebruikelijk misschien, al vindt de betrokkene het zelf geen enkel probleem. Henk Ovink, een van de hoogste Nederlandse ambtenaren op het gebied van ruimtelijke ordening, is een van de vijf curatoren van de Rotterdamse architectuurbiënnale die 20 april opent. Making City, over het maken van de stad. Net als in de twee voorgaande biënnales focust de IABR op de plek waar alle ontwerpopgaves samenkomen: de stad van de 21e eeuw. Er zijn tentoonstellingen in het NAi, Almere en verspreid door Rotterdam. Smart Cities (illustratie) is een van de bij-tentoontstellingen. Studenten werd gevraagd slimme oplossingen voor de stad te bedenken. Zie ook interview met Ovink HIER
