Dit is een woonappartement op IJdock, Amsterdam, ontwerp van Zeinstra Van Gelderen architecten. Een bloedstollend scherpe punt op het zuidwesten gericht, onderdeel van het nieuw gecreerde eiland in het IJ, vlak bij het Centraal Station voor de Westerdoksdijk. De dichtheid van de bebouwing is bijna New Yorks. Dat is ook het gevoel als je de smalle straat tussen de hoogebouw (43 meter) doorloopt: Mini-Manhattan aan het IJ. Belangrijkste onwerp is dat van Claus en Kaan, het Paleis van Justitie en het onderkomen van het Openbaar Ministerie, verbonden door een luchtbrug. Verder is er een hotel van de Spaanse keten Roommate, ontworpen door Ben Loerakker en Jan Bakers. De identiteit van het gebied wordt in sterke mate bepaald door de verplichte zichtlijn die het eiland doornsnijdt: de zogeheten Keizersgacht snede. Een derde van de gebouwen is opgeleverd. De zittingen in Paleis van Justitie starten in april. Lees hier een uitgebreide RECENSIE. Op 9 februari is voor het publiek een open dag in het Paleis.
Mini-Manhattan aan het IJ is bijna klaar
foto's Christian Richters
Bij de meeste sporten komen wel spierballen kijken en spierballen, dat is wat de stad Eindhoven heeft gebruikt om zich te profileren als topsportstad. Vlakbij het Pieter van den Hoogenband Zwemstadion is nu 15 duizend vierkante meter sport- en onderwijsfaciliteit gebouwd: de Fontys Sporthogeschool, een ontwerp van Mecanoo architecten.
De school voor 2.000 sportstudenten staat in de Genneper Parken, aan de zuidzijde van de stad waar de sportlocaties zijn gecentreerd. Een ijsbaan, het stadion van FC Eindhoven, een vijftigmeterbad en een indoorhal. Sinds eind oktober officieel aangevuld met de vijf les- en wedstrijdzalen van de hogeschool en een klimhal van 15 meter hoogte, die uittorent boven het uit zwart baksteen opgebouwde ontwerp van Mecanoo.
Continue reading »
Het werk is zo bekend, dat je geneigd kunt zijn te vergeten hoe goed ontwerper Frans Mettes (1909-1984) was. Een affichemaker met een ongehoord grote productie. Vooral zijn reclameposters voor drankfabrikanten (Hartevelt en Heineken) en het sinaasappelmerk Jaffa (‘Om te zoenen’) zijn iconen van de affichekunst uit de jaren vijftig.
Het boekwerk Frans Mettes – affichevirtuoos dat bij uitgeverij De Buitenkant is verschenen, heeft bovendien verrassing in petto. Ze tonen niet alleen de zeer hoge kwaliteit van Mettes’ commerciële affiches, maar ook zijn onbekende filmaffiches. Die hebben een andere stemming dan zijn reclame-werk, zoals de art nouveau-achtige affiche voor de film Angel met Marlene Dietrich (1937). Continue reading »
Niemeyer, legende van modernisme, overleden
Museum van Niteroi, Oscar Niemeyer (2000)
Oscar Niemeyer, de legendarische Braziliaanse modernist, is 5 december op 104-jarige leeftijd overleden in een ziekenhuis in Rio de Janeiro. Tot het moment dat hij daar werd opgenomen, begin november, is de architect blijven ontwerpen. De man die de wereld iconen gaf als de kathedraal van Brasilia (1958), het museum van Niterói (2000) presenteerde eerder dit jaar nog een serie ontwerpen voor het sportschoenenfabrikant Converse (All Stars). Hij wordt gezien als een sleutelfiguur in de ontwikkeling van het modernisme, iemand die na Le Corbusier het beton tot leven bracht in sierlijke en poetische lijnen. Heroïsche architectuur, zegt Pi de Bruijn (architect van de Tweede Kamer) in een reactie op het overlijden van Niemeyer. ‘Een echte held, die als stilist een enorme impact op het modernisme heeft gehad.’ Lees meer over over het oeuvre Niemeyer.
Ontwerper Jan Bons (IDFA) overleden
Grafisch vormgever Jan Bons is 22 november op 94-jarige leeftijd in Amsterdam overleden. Bons was vooral bekend vanwege het IDFA logo dat hij in 1990 maakte. Een filmcamera gemaakt van gescheurd papier, met – heel ouderwets – pootjes en twee spoelen erop. ‘Ik weet dat een filmcamera er tegenwoordig niet meer zo uitziet, maar iedereen herkent het meteen als een camera’, zei hij erover. Het documentairefestival IDFA gebruikt het logo nog steeds. Bons hield van kleurige affiches, hij maakte ze vooral voor cultuurinstellingen, zoals toneelgroep De Appel. En het Stedelijk Museum, waar hij in stijl verwantschap had met de directeur (en typograaf) WIllem Sandberg. Hij maakte postzegels, illustraties en in de jaren zeventig het VPRO logo. Zijn werk was inituïtief en sprekend, vol kleur. De affiches deden het uitstekend op straat, waar ze overeind bleven tussen al die andere beelden die je aantrekken trekken. Lees hier een POSTUUM.
Moniek Toebosch (1948-2012)
Moniek Toebosch (1948) is op 24 november overleden. Ze leed sinds 2008 aan longkanker, ondanks het feit dat ze niet rookte. Toebosch werd in de jaren tachtig bekend met VPRO-registraties van Aanvallen van uitersten, op het Holland Festival. Toebosch was een lastig te typeren talent. Ze had een geschoolde stem, regisseerde, was beeldend kunstenares en performer. Ze was expressief, kon veel en ze deed ook veel. Ze werd in 2004 directeur van Das Arts, de befaamde theaterschool. Ze had lak aan conventies, op een stijlvolle manier. Toen een vriendin van haar jong stierf – de kunstcritica Ineke Schwartz – besloot ze haar toespraak bij de begrafenis met een minuutlang aangehouden ijselijke schreeuw: INEKEE. Een minuut is lang in de aula van een uitvaartcentrum. Het was huiveringwekkend, maar vooral ook een mooi en onconventioneel afscheid. HIER een interview met Moniek Toebosch.
Architectuur door ogen van een blinde
Foto Guus Dubbelman - de Volkskrant
Hannes Wallrafen, een fotograaf die acht jaar geleden blind werd, betast een beeld in het uitgebreide en opgeknapte Stedelijk Museum in Amsterdam. Wallrafen is een van de acht deelnemers aan het project Architectuur door andere ogen. Daarin wordt architectuur beoordeeld vanuit het perspectief van een blinde. Het boek (met audio) is 14 november gepresenteerd. Ter gelegenheid hiervan wandelde de Volkskrant samen met Wallrafen door het nieuwe Stedelijk om het gebouw te ‘recenseren’: ‘Hing hier Barnett Newman niet ergens?’ Reportage HIER.
Het oeuvre van de Venetiaanse ontwerper Carlo Scarpa (1906-1978) is klein, maar ongehoord goed. Zijn mausoleum voor de rijke familie Brion in de buurt van Venetië trekt bussen vol Japanse architectuurtoeristen. Net als zijn in ingreep in het museum van Verona. In zijn thuisstad Venetië is de winkel die hij in 1959 voor Olivetti maakte een museumpje geworden. En nu is in het nieuwe glasmuseum Le Stanze del Vetro het glasontwerp van de jonge Scarpa bijeengebracht. Lees HIER het hele artikel.
Een Hello Kitty-bijbel in de prijzen
Het goede aan een goed idee is dat het in één oogopslag is te herkennen als een goed idee. De cover van de Meidenbijbel (ontwerp studio Vrolijk) is zo’n idee. Het boekje behoort tot de jaarlijkse selectie van de best verzorgde boeken. Daar hoort traditioneel een tentoonstelling bij die voor het eerst sinds zeven jaar weer is te zien in het Stedelijk Museum Amsterdam.
Het binnenwerk van de Meidenbijbel is klassiek met een plechtig lettertype op vliegdun rijstpapier. Het gaat vooral om die omslag. Een pastiche op de snoepzoete Hello Kitty-esthetiek, maar tevens een referentie aan de antieke gereformeerde vrouwenkappen door het streepje echte kant op de cover. Pure reli-camp, maar wel effectief uitgevoerd. Continue reading »
Wat Playboy ons leert over architectuur
Dit is het Elrod House van architect John Lautner uit 1970, vooral bekend omdat het heeft gefigureerd in de James Bondfilm Diamonds are Forever. Maar daarvoor had Playboybaas Hugh Hefner het al ontdekt, voor de naakshoots van zijn blootblad. Lautners huis maakt onderdeel uit van de tentoonstelling Playboy Architecture 1953-1979 in het NAi Maastricht. De invloed van het blad op de acceptatie van moderne architectuur moet niet worden onderschat, vertellen de tentoonstellingsmakers. Hugh Hefner ging in zijn blad op zoek naar de De Nieuwe Man. Die niet alleen gesteld was op vrouwelijk gezelschap, maar ook op goed design, smaakvolle kleren en mooie huizen. Lees HIER het hele artikel.
