De Japanse architectuuresthetiek is fascinerend voor westerlingen. Deels omdat het modernisme als stijlvorm door architecten als Tadao Ando en Toyo Ito zo betoverend mooi is uitgewerkt. Vaak ook vanwege de gedoseerde mix van nieuw en traditioneel materiaalgebruik. En ook omdat een stad als Tokio zo’n eigenaardig mierennest is waarin dorpse structuur en grootsteedse wolkenkrabbers gebroederlijk naast elkaar lijken te bestaan.
Eigenlijk over al die aspecten van Japanse architectuur gaat het boek van de Nederlandse architecte Cathelijne Nuijsink (35): How to make a Japanese house. Een bondige verkenning van eigentijds wonen op een van de dichtbevolkste plekken ter wereld: Tokio. Met veel fotografie en interviews met drie generaties architecten.
Iedereen wil een brugwachtershuisje
Architectenbureau Space & Matter heeft een plan ontwikkeld voor 28 brugwachtershuisjes die in Amsterdam de komende jaren leeg komen: Sweets. Er moeten hotelkamers in komen. brugwachtershuisjes zijn populair. Er is net de site brugwachtershuisjes.nl opgericht, die op googlemaps bijhoudt waar er huisjes vrijkomen. De huisjes zijn vaak kleine architectonische pareltjes, die een romantisch beeld oproepen. De brugbediening in Nederland wordt steeds verder geautomatiseerd. Waardoor brugwachters – en dus hun huisjes – overbodig worden. ‘Het is de moeite waard ze een nieuw leven te geven’, zegt Marthijn Pool van Space & Matter in een INTERVIEW.
Dit huis van architect Hans van Heeswijk voor Hans van Heeswijk zelf, is een van de nominaties voor de Amsterdamse Architectuur Prijs (AAP) 2012. Tot 9 juni zijn in Arcam de inzendingen te zien. Van Heeswijk bouwde het Rieteilandhuis op IJburg, Amsterdam. Het is een huis dat met de brede gevel op oos-west ligt, De zonzijde is een enorme glazen vide. De oostkant een wand van geperformeerd aluminium. Van Heeswijk ontwierp veel details – deurklinken, kozijngrendels en een keukenblok – zelf. Lees HIER de recensie.
Topambtenaar in vijfde Biënnale
Project Hollandstad van architectuurstudenten uit Tilburg voor Smart Cities
Ongebruikelijk misschien, al vindt de betrokkene het zelf geen enkel probleem. Henk Ovink, een van de hoogste Nederlandse ambtenaren op het gebied van ruimtelijke ordening, is een van de vijf curatoren van de Rotterdamse architectuurbiënnale die 20 april opent. Making City, over het maken van de stad. Net als in de twee voorgaande biënnales focust de IABR op de plek waar alle ontwerpopgaves samenkomen: de stad van de 21e eeuw. Er zijn tentoonstellingen in het NAi, Almere en verspreid door Rotterdam. Smart Cities (illustratie) is een van de bij-tentoontstellingen. Studenten werd gevraagd slimme oplossingen voor de stad te bedenken. Zie ook interview met Ovink HIER
De architectuurwereld was verrast dat het bureau Delugan en Meissl pontificaal afhaakte bij de opening van fotomuseum Eye, in Amsterdam. Ze waren ontstemd over ingrepen in het interieur en verzaakten toen koningin Beatrix 4 april het gebouw aan de oevers van het IJ opende. Er is 2,5 jaar gebouwd aan het witte futuristische ontwerp van het Weense architectenbureau. Er zijn vier filmzalen, waarvan de premierezaal in de grootste uitsteek is ondergebracht, die richting Shelltoren wijst. Het is een oversteek van dertig meter lengte, die de constructeurs veel hoofdbrekens heeft gekost. Mooiste van het gebouw is het uitzicht van binnen uit over de stad. De architecten hebben van dat uitzichtpunt het draaipunt van het gebouw gemaakt. Recensie HIER.
Bordelen in de rosse buurt in Amsterdam
Als je de prostitutie puur architectonisch benadert, krijg je een onderzoek zoals Boundary Unlimited laat zien in Arcam, Amsterdam (tentoonstelling tot 20 januari 2012). Architecte Tsaiher Cheng bracht in kaart hoe de panden worden gebruikt, waar de meeste omzet is en hoe dat komt. Ze sprak met huiseigenaren, sekswerkers, ambtenaren en de glazenwasser (‘die doet heel veel ramen daar). Zij adviseert de gemeente om de reconstructie van de wijk samen met de bordeelhouders aan te pakken. De prostitutie kan blijven, maar moet meer worden gemengd met andere stadse functies. Cheng wil ondermeer de bovenetages van de bordelen benutten (die staan nu leeg) voor goede culturele ruimtes. INTERVIEW met Tsaiher Cheng
400 studenten achter een zaagtandgevel
Het is een fors volume, de nieuwe studentenflat van bureau De Zwarte Hond op de campus van de TU Delft. Er wonen sinds 1 november 400 studenten achter de witte gevel die door zijn zaagtandvorm sterk opvalt. Het bureau heeft getracht in het gebouw collectieve ruimtes te creëren die voor het studentenleven zo typerend zijn. Zo is er een vier meter brede gang waar alle individuele appartementen van het vijftien verdiepingen tellend gebouw op uitkomen. Die gang is daarmee ook een ontmoetingsplaats geworden. Studentenhuisvesting is actueel in de architectuur, omdat de overheid een convenant heeft getekend waarin staat dat in vijf jaar 16 duizend nieuwe studentenwoningen moeten komen. HIER de recensie van de Delftse studentenflat.
Vandaag, 28 oktober, krijgt architect Nanne de Ru de Maaskantprijs, een oeuvreprijs voor jonge architecten. De Ru, begonnen bij OMA van Koolhaas, heeft met Charles Bessard het bureau Powerhouse Company en werd in 2007 in een klap beroemd met Villa 1 die in Domus werd gepubliceerd. Een Y-vormig laagbouwjuweeltje van glas in de bossen bij Ede. De Ru grijpt de prijs aan om te pleiten voor de terugkeer van het ambacht in de architectuurpraktijk. De architectuur is het contact met de werkelijkheid een beetje kwijt geraakt in de bouwhausse van de afgelopen decennia. Interview met Nanne de Ru HIER.
De laatjes van Rem Koolhaas
12.40 u. Dit (foto) is een getekende handleiding om in vier stappen uit een blok piepschuim een model te snijden van de CCTV. Het hoofdkantoor van de Chinese staatstelevisie dat is ontworpen door OMA. De schets hangt nu in het Barbican Center in Londen, waar de tentoonstelling OMA/progress is te zien. Het is zeker geen gewone architectuurtentoonstelling die het Belgische collectief Rotor heeft gemaakt. Er is nauwelijks architectuur te zien. Het is een tentoonstelling over het maken van architectuur, over alle stappen, alle creativiteit, alle inventiteit en frustratie die erbij komt kijken. Rotor haalde de laatjes en opslagkamers van Koolhaas cs leeg. Het resultaat is een opmerkelijk overzicht. Dat veel zegt over wat er vandaag de dag bij architectuur allemaal op het spel staat. Fascinerend en leerzaam. Tot 19 februari in Barbican Center Londen. HIER een recensie.
Foto Marcel van den Bergh
9.30 u. Twee kunstenaars hebben een kerk van lego gebouwd in Enschede. De Abondantus Giganticus is hoofdpaviljoen van het kunstenfestival Grenswerk dat 24 september begint. Het gebouw is gemaakt van legioblokken, dat zijn betonnenblokken van 1200 kilo die op lego lijken omdat ze aan de bovenzijde zijn genopt. De kunstenaars Michiel de Wit en Filip Jonker hebben de stenen in klassieke legokleuren geschilderd: zwart, rood, geel, wit en blauw. Het gebouw is 30 bij 10 meter groot en er zijn niet alleen concerten in de kerk, je kunt er ook trouwen. ‘Daar is veel belangstelling voor’, zegt Jonker. Abondantus Giganticus blijft 11 dagen staan. Er is een webcam. Een interview HIER.
