Architectenbureau Paul de Ruiter heeft deze onorthodoxe villa opgeleverd in het Zeeuwse land. Voor een uienhandelaar ruit de Randstad bouwde hij op 26 hectare eigen grond twee haaks geschaarde volumes. Een half in de grond, dat dienst doet als kantoor en garage. De ander zwevend in de lucht. Rustend slechts op een trappenhuis en een lichte V-vormige poot. De garage heeft een dak van water, vewijzend naar de Museumparkgarage in Rotterdam van De Ruiter. Voor de opdrachtgever was die parkeergarage aanleiding om De Ruiter deze opdracht te geven. Lees HIER het verhaal over Villa Kogelhof.
Als in het ministaatje Nederland drie musea van jouw hand tegelijk open gaan, dat ben je iemand. Architect Hubert-Jan Henket (1940) voegt in een keer Den Bosch, Zwolle en Leeuwarden toe aan zijn oeuvre toe. Dat oeuvre was al indrukwekkend. Teylers in Haarlem, Singer in Laren, Boijmans in Rotterdam en Catherijneconvent in Utrecht: Henket heeft ze gerenoveerd, herbestemd, uitgebreid of nieuw gebouwd.
‘Een man die goed kan “luisteren” naar een gebouw’, zegt architect Wessel de Jonge, die samen met Henket aan de renovatie van sanatorium Zonnestraal (Jan Duiker, 1928) werkt. Luisteren betekent hier dat Henket bij uitstek is geoefend in omgang met bestaande gebouwen en monumenten. Minder dan collega-architecten is hij bezig een eigen geurspoor achter te laten door een spraakmakende toevoeging te plegen aan een gebouw.
Vandaag, 24 mei, week opent het Stedelijk Museum Den Bosch. Door Bierman Henket Architecten is er een nieuwe vleugel toegevoegd en aansluiting op de oudbouw van het museumkwartier gemaakt. Het Fries Museum, in het hart van Leeuwarden, is al klaar en gaat na de zomer open. In Zwolle heeft Henket op het neoclassicistische museum De Fundatie een futuristische bol gezet die 1 juni opent. LEES VERDER
Er staat zo’n giga rij voor het nieuwe Rijksmuseum, dat het misschien leuk is om vier straten verderop te kijken. Daar is niemand. Naar een huis van dezelfde architect, Pierre Cuypers. Versierd met tableaus van dezelfde schilder die de historische taferelen voor het museum maakte: Georg Sturm. Een van de grote wonderen van de renovatie van het Rijks, is het terugbrengen van de oorspronkelijk bonte decoratie inclusief de schilderingen van Sturm. De eerste directies van het Rijks vonden ze lelijk en lieten ze weghalen. Maar ze zijn in ere hersteld. Sturm maakte dergelijke tableaus ook voor het huis waar Cuypers tot 1894 heeft gewoond. Vondelstraat 77-79. De tableaus bevatten versjes van Cuypers die ruzie had met Amsterdam over de bouwvergunning. ‘Jan bedenkt het’ (de architect), ‘Piet volbrengt het’ (de bouwer), ‘Klaas laakt het’ (de gemeente). Lees HIER een stuk over de decoraties in het Rijks,
Het Rijksmuseum in Amsterdam is na tien jaar weer open. Een gecompliceerde ingreep, waarbij het hele gebouw enkele centimeters van zijn fundamenten is getild om een nieuw binnenplein te creeren dat het museum een nieuw hart geeft. Het loopt onder de fietstunnel door en is een semi-openbaar plein geworden, ontworpen door Antonio Cruz en Antonio Ortiz. Ze hebben twee dingen gedaan die het gebouw veel dichter bij de originele schepping van Pierre Cuypers uit 1885 hebben gebracht. Het binnenplein leeggehaald en opnieuw ingericht waardoor het gebouw nu ook goed van binnenuit kunt zien. En alle oudbouw van binnen ontdaan van voorzetwandjes, verlaagde plafonds en andere vervuiling. Hoogte, diepte en breedte van alle ruimtes zijn nu weer vintage Cuypers. Het museum is 13 april 2013 voor publiek open. Een uitgebreide recensie lees HIER.
De Japanse architect Toyo Ito (71) heeft de Pritzker Prize 2013 toegekend gekregen, in ontwerperskringen geldt dit als de ‘nobelprijs voor de architectuur’. Ito krijgt de prijs voor een esthetisch zeer sterk, maar ook technisch veelzijdig oeuvre. Zijn architectuur heeft duidelijk zijn wortels in de Japanse traditie, waar de gebouwen nooit zwaar lijken en de materialen altijd zeer zorgvuldig zijn gekozen.
In Amsterdam staat een kantoorgebouw van Toyo Ito, de Ito-toren op de Zuidas (opgeleverd in 2005). Het is niet zijn meest interessante werk, maar toch een zeer karakteristieke toren van 100 meter hoog, waar glas afgewisseld met brede aluminiumstroken een horizontale geleedheid aan het gebouw geven.
Ito gold vooraf als een van de grote kanshebbers voor de prijs. Hij bouwt al vier decennia lang over de hele wereld. De Serpentine Gallery in London (2002) was een spectaculair paviljoen. Maar het best is hij in zijn thuisland, zoals de toren voor Tod’s in Tokio. Waar de sprekende huid van het gebouw ook een constructiefunctie heeft gekregen. Continue reading »
Het zelfvertrouwen van Eindhoven manifesteert zich op het Wonder van Eindhoven, een programma in Amsterdam waarin de stad van verschillende kanten laat zien dat er in midden-Brabant veel meer gebeurt dan men in de Randstad denkt. Niet alleen economisch en op gebied van design. Het herbestemmen van het oude Philipsterrein Strijp-S is van de grootste binnenstedelijke transformatieprogramma’s in Nederland. Het moet Eindhoven iets geven dat er nog niet is: een hoogstedelijke leefomgeving, die al die creatieven, expats en ondernemers zich thuis laat voelen. Het Berlijn van Nederland, wordt Strijp-S genoemd. Juist het feit dat stedenbouwkundige Adriaan Geuze besloot de industriële identiteit van het gebied zorgvuldig te bewaren, maakt Strijp-S populair. VERHAAL hier. En de VISIEFILM Strijp-S.
Julius II, ofwel Giuliano Della Rovere, is vooral de paus van Michelangelo, Raphaël en Bramante. Hij stierf precies vijfhonderd jaar geleden. Een markeringspunt in de renaissance. Waarin de kunst- en bouwambities van de kerk op zijn hoogtepunten waren, en kunstenaars als Raphael, Michelangelo en Bramante op hetzelfde moment actief waren. Voor de architectuur is de koepel de grote troefkaart van de renaissance. Hij was niet alleen de meest tastbare afspiegeling van het hemelgewelf waar ons eeuwige zaligheid wachtte, het was ook een ongehoord staaltje techniek en vertoon van macht. Eerst die magische koepel van Brunelleschi in Florence. Toen de majestueuze cupola van Michelangelo voor de Sint Pieter in Rome. HIER een lofzang op de tijd dat de mens ontdekte dat niet alles gods wil was, maar dat je met een goede bouwtekening en slim metselwerk de zwaartekracht kon overwinnen.
De fameuze marmergroeven van Carrara in Noord-Italie hebben een nieuw filiaal geopend in Amsterdam en ze noemen het: Paleis van Justitie. Het is ongelooflijk, de hoeveelheid wit marmer die de architecten Claus en Kaan hebben gestopt in het interieur van het nieuwe gerechtshof op een eilandje in het IJ. Kilometers uitgehakt natuursteen bedekken alle publieksruimtes waar vanaf 16 april recht gesproken zal worden.
Het gebouw heeft, samen met het kantoor van het Openbaar Ministerie, 165 miljoen euro gekost. Ze liggen naast elkaar op een eiland in het IJ, IJdock genaamd, 500 meter westelijk van het Centraal Station. Volgens het Hof heeft men zich keurig gehouden aan het budget, wat al lang voor de crisis was vastgesteld. Dankzij de barre situatie op de bouwmarkt, heeft men veel goedkoper kunnen inkopen. Continue reading »